De Fibonacci-rij van getallen is één van de bekendste wiskundige toepassingen. Deze theorie kan ook worden toegepast op het wedden op sport. Niet iedere wedder heeft het begrepen op deze strategie, maar sommigen zijn er laaiend enthousiast over. Aan de hand van uitleg, strategie en tips worden de voors en tegens besproken.
Uitleg Fibonacci-weddensysteem
Leonardo van Pisa, bijgenaamd Fibonacci, geldt als één van de bekendste wiskundigen in de moderne mensheid. De Italiaan dankt zijn faam aan het introduceren van het Hindoe-Arabische getalstelsel in West-Europa en het moderniseren ervan. In zijn boek ‘Liber Abaci’ maakt hij melding van een opmerkelijke reeks cijfers. Die reeks staat bekend als de rij van Fibonacci. De rij begint met 0 en 1 en daarna is elk daaropvolgend getal in die rij telkens de som van de twee voorgaande getallen. Dat ziet er zo uit: 0,1,1,2,3,5,8,13,21,34,55,89,144… De weergave in een formule is als volgt: N3= N1 + N2.
De rij van Fibonacci is niet alleen in de wiskunde, maar ook in het sportwedden een gangbaar begrip. De kern van het wedden volgens het Fibonacci-systeem is eenvoudig: je wedt uitsluitend op een gelijkspel. In het geval de weddenschap op een gelijkspel verloren gaat, moet je bij een volgende bet wederom inzetten op een gelijkspel. Herhaal dit proces totdat je winst hebt gemaakt. Bij het alleen inzetten op een gelijkspel moeten wel twee kanttekeningen worden geplaatst: je plaatst alleen bets waarbij de quoteringen voor een gelijkspel hoger zijn dan 2.618 en je verhoogt steeds je inzet naar analogie van de Fibonacci-rij: 1,1,2,3,5,8,13,21,34…
Het idee achter het Fibonacci-weddensysteem is afgeleid van een theorie uit 1989. Die komt er op neer dat het voorspellen van een eventueel gelijkspel door de bookmakers als het lastigst wordt ervaren. Wedders kunnen daarop inspelen omdat een gelijkspel regelmatig voorkomt. Het principe is dat, zolang je de inzet aldoor verhoogt, elke winst voorafgaande verliezen goed zal maken.
De Fibonacci-strategie aan de hand van een praktijkvoorbeeld
Aan theoretische bespiegelingen heb je niets als die niet in praktijk kunnen worden gebracht. Om na te gaan of het Fibonacci-weddensysteem daadwerkelijk effectief kan zijn, moet deze theorie aan een praktijkvoorbeeld kunnen worden gekoppeld. De Premier League van het vorige seizoen leent zich daarvoor. Uit de gegevens van 2016/2017 blijkt dat 168 van de 380 PL-duels in een gelijkspel eindigden. Statistisch gezien betekent dit dat iets minder dan de helft (44%) van de wedstrijden uit de Premier League 2016/2017 geen winnaar kende.
Het interessante aan PL 2016/2017-matchen is dat de quoteringen op het gelijkspel in alle Premier League-duels boven de 2.70 lagen en daarmee voldaan werd aan de minimumeis van de 2.618-odds. Indien je de Fibonacci-strategie vorig PL-seizoen had toegepast, dan zou je gemiddeld één op de drie gespeelde duels goed hebben voorspeld. Het derde cijfer uit de rij van Fibonacci (2) vormt de sleutel achter de totale inzet. Bij het drie keer spelen volgens het Fibonacci-systeem kom je aan een inzet van drie euro (winnende inzet samengevoegd met de twee vorige verloren gegane weddenschappen: 1 + 1 + 2).
De gemiddelde quotering voor een gelijkspel vorig seizoen bedroeg rond de 4.2 euro en dit brengt de gemiddelde uitbetaling op ongeveer 8.4 euro (de 2 euro-inzet vermenigvuldigd met de odds). De winst is om en nabij de 4.4 euro als de inzet van 4 euro wordt afgetrokken van de uitbetaling van 8.4 euro.
Over een geheel seizoen genomen, dat wil zeggen alle 380 PL-duels, had degene die op de Premier League 2016/2017 wedde volgens het Fibonacci-systeem zo’n 1300 euro winst gemaakt bij een inzet van slechts één euro. Degene die in 2015/2016 de Fibonacci-strategie had toegepast op de Premier League was nog beter af geweest: in dat seizoen eindigde 55% van de Premier League-duels in een gelijkspel (210 van de 380).
Voors en tegens van het Fibonacci-systeem
Met een dergelijke winst is het bewijs geleverd dat het kan lonen om te wedden via de Fibonacci-strategie. Dit systeem kent echter ook zijn beperkingen. Om het voorbeeld van de Premier League weer aan te halen: veel van de PL-duels worden op hetzelfde tijdstip gespeeld. Het is derhalve geen optie om je inzet te verhogen naar het volgende getal uit de Fibonacci-reeks indien een remise zich niet voordoet. Je kiest daarom voor een club of aantal ploegen waarmee je de Fibonacci-strategie wil hanteren.
De keuze van die clubs kan verkeerd uitpakken. Was Chelsea als club meegenomen om de Fibonacci-strategie op toe te passen, dan had dat desastreuze gevolgen gehad: de Londenaren noteerden vorig seizoen twee lange reeksen wedstrijden, respectievelijk 18 en 13 duels, waarin er geen gelijkspel voorkwam. De consequenties zouden immens zijn geweest: de wedder zou dan in de enorm hoge cijfers van de Fibonacci-reeks zijn beland. Het winnende bedrag om de eerdere enorme verliezen goed te maken is in zo’n geval zeer miniem.
Conclusie
De Fibonacci-strategie is een wiskundige benadering van het sportwedden. Is de uitdrukking ‘you do the math’ (wat ‘dat is toch duidelijk’ betekent) van toepassing op de vraag of het Fibonacci-systeem een geschikte manier van wedden is? Het antwoord is ja indien bookmakers geen limieten hanteren en je als wedder beschikt over een enorm grote bankroll (het maximale bedrag dat je gaat besteden aan een weddenschap).
Omdat in de echte wereld iedereen op een gegeven moment zijn limiet bereikt, hetzij door bankrollbeperkingen hetzij door de bookmakers opgelegd, is de Fibonacci-strategie geen perpetuum mobile. In goed Nederlands: het Fibonacci-systeem duurt niet eeuwig voort. Het Fibonacci-systeem is derhalve geen winstgevende strategie op de lange termijn.
